Garantie en transparantie
13 - 06 - 2018 • Iaira Boissevain
Een rashond? Daar horen erfelijke aandoeningen bij. Zo stelde het Gerechtshof Amsterdam enige tijd geleden. Dat is nieuws, want tot nu toe verliepen rechtszaken over rashonden met erfelijke aandoeningen langs redelijk rechte lijnen. Rashond = duur = ziek = fokker betaalt.
Daar is nu verandering in gekomen met een uitspraak van het Gerechtshof Amsterdam van 20 februari 2018 (ECLI:NL:GHAMS:2018:572). De zaak werd aangespannen door de eigenaren van twee Duitse Herdershondenpups uit hetzelfde nest. Deze eigenaren hadden eerder een Duitse Herder gehad die aan HD leed, en waren nu op zoek gegaan naar een gezonde rashond. Aldus kwamen ze bij deze fokker terecht en kochten daar de twee pups; een reu en een teef, voor EUR 750,- per stuk. De fokker fokte op dat moment al meer dan dertig jaar Duitse Herders en is zeer actief in de kynologie. Hij maakte gebruik van het koopcontract van de VDH en heeft op de stambomen informatie over HD vermeld tot en met kwalificaties van de overgrootouders van de honden, variërend van HD-A (gunstigst) tot en met HD-D (ongunstigst). In de meeste gevallen (waaronder dat van de vader) is dat HD-A, soms HD-B en bij één overgrootouder HD-C. De moeder beschikt over een HD-A classificatie.
Al deze kwalificaties ten spijt, hebben broer en zus op de leeftijd van anderhalf jaar HD en behoorlijke artrose. Bij een van de honden wordt een kunstheup geplaatst. Bij de andere nog niet, de eigenaren willen eerst geld zien van de fokker: medische kosten, koopprijs, reiskosten en immateriële schadevergoeding graag, bij elkaar een kleine EUR 40.000,-.
De kantonrechter en het Hof zijn het eens en benoemen daarmee een aantal belangrijke kynologische punten.
- Er is hier geen sprake van non-conformiteit. Non-conformiteit wil zeggen dat het gekochte dier niet aan de verwachtingen of afspraak voldoet. Dat is hier niet zo. HD is een erfelijke aandoening die bij grote hondenrassen zoals de Duitse Herder veel voorkomt. Naast erfelijke aanleg zijn bovendien factoren zoals voeding en beweging van invloed. Zelfs als beide ouderdieren HD-A zijn, dan nog is er een kans dat de pups HD hebben. Ook de koopovereenkomst garandeert zeker niet dat HD niet voorkomt of niet bestaat, andersom juist. Uit de tekst van de koopovereenkomst blijkt dat HD een gegeven is bij dit ras.
- Er is geen sprake van een toerekenbare tekortkoming aan de kant van de fokker. De fokker heeft er alles aan gedaan om de ouderdieren te testen, volgens de regels gefokt en de kopers ook goed ingelicht. De kopers stellen vervolgens dat de regels niet deugen en dat de fokker juist daarom wel aansprakelijk is, maar daar gaat het Hof niet in mee. De fokker heeft nooit gegarandeerd dat zijn honden HD-vrij zouden zijn en is volkomen eerlijk geweest over zijn ervaring als fokker. Hij heeft niets verzwegen voor de pupkopers.
- Een stamboom en een dure hond garanderen geen gezondheid. Beide gerechtelijke instanties vinden een koopprijs van EUR 750,- gebruikelijk en zelfs aan de lage kant voor een rashond. Als je dat afzet tegen de kosten die verbonden zijn aan het fokken met honden, dan zijn alle goede en kwade kansen dat een hond HD heeft daarin wel verdisconteerd. De gedachte dat een stamboom garandeert dat de desbetreffende hond gezond is, is een misvatting die voor rekening van de pupkopers moet blijven.
En daar kunnen we het voorlopig mee doen. De uitspraak onderschrijft wel waar ik al jarenlang van overtuigd ben en op lezingen alsmaar roep. Heeft het zin om dikke ingewikkelde onbegrijpelijke contracten te maken? Welnee. Juristen vinden dat leuk maar het is eigenlijk een schijnveiligheid. Maak alle informatie over honden, ras, lijn en nest openbaar en voor iedereen toegankelijk. Dan kan de koper zelf een gefundeerd besluit nemen. Garantie volgt uit transparantie.