Regelmatig worden in contracten bepaalde standaardbepalingen of termen opgenomen, zonder dat wordt nagedacht of dit wel nodig of verstandig is. Deze termen en bepalingen worden simpelweg opgenomen omdat dit in veel andere contracten ook wordt gedaan.
Sommige van deze bepalingen en termen zijn afkomstig uit andere rechtsstelsels (m.n. uit het Anglo-Amerikaanse recht) en hebben in Nederland mogelijk een andere werking dan partijen voor ogen hebben.
(on)zinbepalingen
Zo wordt in overeenkomsten vaak het begrip ‘indirecte schade’ gebruikt, waarmee beoogd wordt aansprakelijkheid te beperken. Het Nederlandse recht kent deze term echter niet, en in de Nederlandse rechtspraak heeft dit begrip (nog) geen vastomlijnde betekenis. Dit is anders in Amerika, waar deze term is ontstaan. In de Amerikaanse rechtspraak is door de jaren heen uitgemaakt hoe ‘indirecte schade’ moet worden uitgelegd. Het kan voorkomen dat (Nederlandse) partijen denken dat duidelijk is wat met deze term wordt bedoeld, maar geregeld komt het voor dat contractspartijen hieraan elk een andere uitleg geven, waardoor geschillen kunnen ontstaan. Het is dan ook van belang ‘indirecte schade’ goed te definiëren als deze term in een overeenkomst wordt gebruikt.
Daarnaast wordt vaak een zogeheten ‘entire agreement clause’ in overeenkomsten opgenomen, die inhoudt dat een overeenkomst definitief en allesomvattend is (bijvoorbeeld: “Deze overeenkomst omvat alle afspraken tussen partijen en treedt in de plaats van alle eerdere schriftelijke en mondelinge afspraken tussen partijen ter zake van de in deze overeenkomst vervatte onderwerpen.”). Met een dergelijke clausule beogen partijen discussies over de uitleg van de overeenkomst te voorkomen.
Zelfs als in de overeenkomst een dergelijke ‘entire agreement clause’ is opgenomen, moet volgens de Hoge Raad echter worden gekeken naar de bedoeling van partijen; deze is doorslaggevend bij de uitleg van een overeenkomst (Hoge Raad 5 april 2013, NJ 2013/214 (Lundiform/Mexx)). De entire agreement clause staat er met andere woorden niet per definitie aan in de weg dat een overeenkomst wordt uitgelegd aan de hand van verklaringen of gedragingen van partijen voorafgaand aan de contractsluiting.
Het is dus van belang kritisch te kijken naar standaardbepalingen- en termen.
