De Hoge Raad bevestigt met zijn uitspraak van 24 maart 2017 de vaste lijn in de jurisprudentie dat het voor faillietverklaring noodzakelijk is dat de schuldenaar, naast de vordering van de aanvrager, ook die van één of meer andere schuldeisers onbetaald laat.
Voor faillietverklaring is op grond van de wet vereist dat de schuldenaar in de toestand verkeert dat hij heeft opgehouden te betalen. In deze zaak had de schuldeiser een bedrag van ruim € 2,1 miljoen te vorderen en besloot zij het faillissement van de schuldenaar aan te vragen. De rechtbank en het gerechtshof wezen het faillissementsverzoek echter af, omdat niet was gebleken van meerdere schuldeisers.
De schuldeiser liet het er niet bij zitten en betoogde in cassatie dat in het kader van een faillissementsaanvraag slechts de vraag beantwoord moet worden of de schuldenaar in de toestand verkeert dat hij heeft opgehouden te betalen, waarbij pluraliteit van schuldeisers geen noodzakelijke voorwaarde is.
De Hoge Raad is duidelijk: hij komt niet op zijn vaste rechtspraak terug dat vereist is dat de schuldenaar meer dan één schuldeiser heeft. De voor een faillietverklaring geldende eis dat (summierlijk) blijkt van een steunvordering, vindt zijn rechtvaardiging hierin dat het faillissement ten doel heeft het vermogen van de schuldenaar te verdelen onder diens gezamenlijke schuldeisers. Met dat doel strookt niet de faillietverklaring van een schuldenaar die slechts één schuldeiser heeft.
Bent u de enige schuldeiser en niet bekend met steunvorderingen, dan lijkt het aanvragen van het faillissement van de schuldenaar dus niet mogelijk. Alhoewel, in de literatuur wordt betoogd dat het cederen van een deel van de vordering hiervoor een oplossing zou kunnen bieden.
Voor meer informatie over het aanvragen van een faillissement van een schuldenaar, kunt u contact opnemen met Guy de Wijkerslooth.
